Dromen en hersenspinsels, mijn zoektocht voor de toekomst

Wat wil ik eigenlijk?

Verhuizen voor meer woonruimte (en hogere kosten) om daar eenzaam oud te worden? Of terug naar een dorp waar voor mijn gevoel meer saamhorigheid is dan in de stad. Of naar een wijk? Of gezamenlijk een collectieve woonvorm bedenken om te verbinden? Een soort generatiewoning. Ieder zijn eigen woning maar toch sociale controle (dit kan ook in een straat zijn bijvoorbeeld). Met een gezamenlijk keuken en moestuin. Er zijn voor elkaar, samen plezier maken, elkaar onderhouden.

Ik maak me zorgen om steeds minder wordende zorg en de vereenzaamde samenleving. De vraag is alleen hoe ga je gezamenlijk een plan realiseren, waar en met wie? En vooral wat zijn de mogelijkheden in Nederland hiervoor? Zonder dat er grote investeerders zich hierin gaan roeien. En dat hypotheekvrij en zelfvoorzienend. Een zeecontainer straat of sta caravan dorp. Hoe en waar mag je dit bouwen?

In Nederland moet voor elke centimeter grond een belachelijke prijs worden neergeteld. En alle panden (zoals oude schoolgebouw, verwaarloosde stukken boerderijgrond ed.) worden opgekocht door investeerders en gemeentes om elke centimeter te bebouwen.

Toch best knap dat we in zo’n klein land boven op elkaar wonen maar niet naar elkaar om kijken? Als ik mijn dromen met andere mensen deel zeggen de meesten ik doe ook mee! Maar hoe dan? Ik blijf dromen over een containerdorp, gezelligheid, kneuterige etentjes met lieve mensen, samen aan de sherry, stedentripjes met de rollator, wroeten in de aarde van de moestuin, dubbel liggen van het lachen en op zijn tijd een wild dansje doen! Hopelijk mag ik het allemaal nog meemaken!

Heb jij nog ideeën over hoe we deze droom samen kunnen realiseren of wil je er samen een keer om sparren? Stuur mij dan een bericht.