De Dutch Design Beurs (mijn flashback moment)

Vorige week woensdag vertrokken we per trein richting Eindhoven. Met een reistijd van 2 uur en 45 minuten waren we dan eindelijk in Eindhoven. Eigenlijk al veel te laat, want als je alles wilt zien mag je er wel 2 dagen voor uit trekken denk ik.

Op zich vind ik de leegstaande loodsen en fabriekshallen van Philips en Campina al een erg inspirerende plek en ook het publiek wat er rondloopt. Er hangt een heerlijk sfeertje. Bij Strijp-S en R lijkt het een beetje op Berlijn, we begonnen met een drankje en een hapje in de zon aan een picknicktafel. Een van de gevestigde namen maar altijd mooi om te zien, Piet Hein Eek. En tijdens de DDW nóg leuker, want de deuren van de fabriek staan open zodat je zelf kunt zien hoe de kenmerkende meubels gemaakt worden. Wat een toffe dingen en onwijs inspirerend wat en hoe hij dingen maakt. En ook zijn restaurant is heerlijk eten en super gezellig ingericht.

Het gaat niet om meubels of gebruiksvoorwerpen op de Dutch Design Week (DDW). Wél om experimenten met duurzame materialen en om kritische onderzoeksprojecten die maatschappelijke vraagstukken als milieuvervuiling, armoede of nepnieuws aangaan. Ik ben een kind uit de jaren 70 en krijg een beetje een flashback naar mijn kindertijd.

Ik vind het mooi om te zien hoe we bezig zijn met de aarde, duurzaamheid en hergebruik. We komen in opstand tegen alle overconsumptie. Mooi om te zien dat deze generatie er zo mee bezig is (nu klink ik echt oud). Maar vroeger bij mij thuis in de jaren 70 stekten we ook planten, maakten we onze eigen macramé hangers, hadden we onze eigen moestuin en werd alle groente en fruit in weckpotten bewaard (tegenwoordig betaal je de hoofdprijs en noemen we dat biologisch). Mijn moeder stopte onze sokken en er werd bij een gaatje geen nieuwe gekocht. Hadden we appeltjes op onze knieën omdat er een gat in de broek zat. Mijn kleren kwamen van mijn zussen en waren soms wel 5^e hands. Onze kleren droogden we in de vries kou of voor de houtkachel. We hadden ook een diep gat in het bos gegraven wat de aardappelkelder werd.

Zo grappig dat dit eigenlijk bij alles denk…eigenlijk was het vroeger zo gek nog niet.

Maar door de groeiende economie zijn we overmoedig geworden met zijn allen en kopen we er maar op los. Het liefst ook veel voor weinig. We kunnen ons geld maar 1 keer uitgeven. Maak dan een bewustere keuze, denk meer na bij wat je doet en ga vaker op zoek naar creatieve oplossingen. Dit geld ook voor mijn werk. Ik hoor zo vaak dat mensen van alles bij elkaar hebben verzameld maar dat het uiteindelijk niet een samenhang heeft en ze er niet blij van worden.

Je bent hiermee zo geholpen met een goed interieurplan. Zodat je veel bewuster kunt aanschaffen en al die miskopen niet meer hebt. En breng dan aub die oude miskopen naar de kringloop of geef ze aan iemand die er wel wat mee kan.

De Dutch Design Beurs (mijn flashback moment)

Zakelijke opdrachtgevers